Tuesday, August 2, 2016

स्त्रीत्वाच्या पिढ्या!

आजी म्हणायची...
खरं तर काहीच म्हणायची नाही
तिने स्वीकारलं होतं तिचं गृहिणी असणं
वेगळं नव्हतंच तिच्या दृष्टीने
घरच्या परिघात ’स्व’ ला विरघळू देणं!

आई म्हणायची,
घरच्या जबाबदार्‍यांनी बांधून ठेवलं
असलेलं काम सोडायला लागलं!
पसर पंख, मार भरारी
लाभू दे स्वावलंबनाला
कर्तुत्वाची झळाळी!

आम्ही म्हटलं,
आजीचं पाहिलंय
आईने सांगितलंय
बदलायला हवं!
फडकवले झेंडे
स्त्रीमुक्तीचे, स्वतंत्रतेचे,
कर्तुत्वाचे, स्वावलंबनाचे!

वाटलं,
मिळालं सारं,
स्त्रीने स्वत:ला शाबित केलं
स्त्रीमुक्तीचं पेव फुटलं!
"स्व" ला उधाण आलं
कुठे थांबायचं कळेना
काय कमावलं काय गमावलं समजेना
स्त्रीत्व म्हणजे नेमकं काय ह्याचा उलगडा होईना
हातात शून्य मावेना!

आई, आजी, आमची पिढी
सर्वांकडे पाहून स्वप्नातली स्त्री हसली,
म्हणाली,
अगं मीच ती
दृष्टी असून तू अंध
स्त्रीत्व म्हणजे गंध
बकुळीच्या फुलासारखा
हळुवार पसरणारा
दरवळणारा, मोहवणारा,
आणि तरीही,
स्वतंत्र अस्तित्व जपणारा! - मोहना प्रभुदेसाई जोगळेकर

1 comment:

तुम्हाला माझ्या लिखाणाबद्दल काय वाटतं हे जाणून घ्यायला मला निश्चितच आवडेल. एखादी छोटीशी प्रतिक्रिया लिहणा‍र्‍याला खूप उत्साह देते. मग कळवाल ना मला तुम्हाला काय वाटलं वाचून ते? तुमच्या प्रतिक्रियेने मला कदाचित आणखी विषय सुचतील, सुधारणेला वाव मिळेल आणि मुख्य म्हणजे आपली ओळख होईल.