Friday, October 21, 2016

द्या ना मला तुमचं लहानपण

आई म्हणते,
बालपणीचा काळ सुखाचा
कुणीतरी सांगा तो कसा शोधायचा!
शाळेची वेळ संपत नाही
नंतर असते छंद वर्गांची घाई!
मेजवानी शनिवारी, तिथे
फोन, व्हीडीओ गेम्सची संगत भारी!
झोपायला पापणी मिटत नाही
दिवस कधी संपणार उमगत नाही!
विचार करायलाही फुरसत नाही
तुम्ही, नाही म्हणायची
संधी हाती लागूच देत नाही!
तुम्हाला पाहिजे म्हणून करायचं
आम्हाला काय आवडतं ते कधी कळायचं!
कसा गं असतो बालपणीचा काळ सुखाचा
आई तूच सांग, कसा तो शोधायचा!
पायावर पडलं पाणी की
तुला खेळायला जायची घाई!
शुंभकरोतीला घरी आलं
की दिवस संपून जाई!
बाबाचं लहानपण भारी
सारखी आपली मारामारी!
द्या ना मला तुमचं लहानपण!
जपेन मी हृदयात ते क्षण
मोठी झाले की मी ही म्हणेन
रम्य ते माझं बालपण! - मोहना जोगळेकर

Thursday, October 6, 2016

माझ्या मुलाचा विनोदी अनुभव

ऋत्विक सहावीत असताना त्याने ओरलॅंडो महाराष्ट्र मंडळात सादर केलेला त्याचा विनोदी अनुभव. आजी आजोबा अमेरिकेत आल्यावर त्यांच्याबरोबर प्रवास करताना, भारतात गेल्यावर आणि अर्थात आमच्याबाबतीत त्याला आलेले अनुभव :-). हा त्याचा पहिला प्रयत्न. त्यानंतर त्याने माझ्या कथाकथनाच्या कार्यक्रमासमवेत खूप महाराष्ट्र मंडळात हा अनुभव सादर केला.


Tuesday, August 2, 2016

स्त्रीत्वाच्या पिढ्या!

आजी म्हणायची...
खरं तर काहीच म्हणायची नाही
तिने स्वीकारलं होतं तिचं गृहिणी असणं
वेगळं नव्हतंच तिच्या दृष्टीने
घरच्या परिघात ’स्व’ ला विरघळू देणं!

आई म्हणायची,
घरच्या जबाबदार्‍यांनी बांधून ठेवलं
असलेलं काम सोडायला लागलं!
पसर पंख, मार भरारी
लाभू दे स्वावलंबनाला
कर्तुत्वाची झळाळी!

आम्ही म्हटलं,
आजीचं पाहिलंय
आईने सांगितलंय
बदलायला हवं!
फडकवले झेंडे
स्त्रीमुक्तीचे, स्वतंत्रतेचे,
कर्तुत्वाचे, स्वावलंबनाचे!

वाटलं,
मिळालं सारं,
स्त्रीने स्वत:ला शाबित केलं
स्त्रीमुक्तीचं पेव फुटलं!
"स्व" ला उधाण आलं
कुठे थांबायचं कळेना
काय कमावलं काय गमावलं समजेना
स्त्रीत्व म्हणजे नेमकं काय ह्याचा उलगडा होईना
हातात शून्य मावेना!

आई, आजी, आमची पिढी
सर्वांकडे पाहून स्वप्नातली स्त्री हसली,
म्हणाली,
अगं मीच ती
दृष्टी असून तू अंध
स्त्रीत्व म्हणजे गंध
बकुळीच्या फुलासारखा
हळुवार पसरणारा
दरवळणारा, मोहवणारा,
आणि तरीही,
स्वतंत्र अस्तित्व जपणारा! - मोहना प्रभुदेसाई जोगळेकर