मराठी अमेरिकन रेडिओ - ’मोर्चाला जायचं का?’

 मराठी अमेरिकन रेडिओसाठी ’मोर्चाला जायचं का?’ यामध्ये ऋत्विक, पर्णिका आणि माझ्या उदयनशी झालेल्या गप्पा. खरंतर गप्पा म्हणण्यापेक्षा आमच्यासारख्या भारताबाहेर राहणार्‍या पालकांच्या मुलांचे ऋत्विक आणि पर्णिका प्रतिनिधीच म्हणेन मी. इथल्या कितीतरी घरांमध्ये ऋत्विक, पर्णिकासारखी मतं असणारी, त्यांच्यासारखे अनुभव घेतलेली मुलं असतील आणि आमच्यासारखे, उदयनसारखे पालक.

उदयनने अचूक प्रश्न विचारले आहेत आणि कार्यक्रमाचं पार्श्वसंगीत श्रवणीय आणि समर्पक आहे. नक्की ऐका, तुम्हाला काय वाटतं ते आम्हाला कळू दे.

दुवा : मोर्च्याला जायचं का?

यातच माझ्या लेखक मित्राने, गौतम पंगूने त्याच्या अप्रतिम लेखाचा काही अंश वाचलेला आहे. त्यांनी आमच्यासारख्या भारतीयांना दिलेली उपमा मुद्दाम ऐकण्यासारखी आहे

पुढच्या भागात अमेरिकेतील लेखिका शिल्पा केळकर आणि तिची मुलगी अनुका सहभागी होणार आहेत. कोणताच भाग चुकवू नका. नक्की ऐका.

_________________________________

मराठी अमेरिकन रेडिओ सादर करत आहे,

“मोर्चाचा जायचं का? भाग १”

एक ज्वलंत चर्चा, अमेरिकेतल्या वंशभेदाबद्दल, भारतातून येऊन अमेरिकेत स्थायिक झालेल्या मराठी अमेरिकन समाजात या बाबत आणि एकंदरच अमेरिकेतल्या सामाजिक समस्यांबद्दल असलेल्या उदासिनता आणि अमेरिकेत जन्मलेल्या मराठी अमेरिकन मुलांमधे ह्या विषयाबद्दल असलेल्या आत्मियता आणि सक्रियते बद्दल....

दोन भागात मांडलेला एक वेगळा आणि महत्वाचा विषय. सादर करतो आहोत पहिला भाग. नक्की ऐका, इतरांनाही ऐकवा आणि प्रतिक्रिया कळवा.

कालचक्र कथा अभिवाचन

या कथेचं अभिवाचन, कलाप्रेमी या रत्नागिरीच्या संस्थेसाठी मी केलं. नक्की पाहा.

Facebook Link - https://www.facebook.com/watch/?v=420637885587514

अमेरिकेसारख्या अतिप्रगत देशात सुधारणाचं वारंही जवळपास पोहोचू न देणारी जवळजवळ २,००,००० लाखांच्यावर लोकवस्ती आहे यावर विश्वास बसेल? पण हे खरं आहे. अमेरिकेतल्या पेनसेलव्हिनिया आणि ओहायो या भागात आमिश/ऑमिश नावाची ही जमात आहे.

आपल्याकडच्या ग्रामीण जीवनाशी थोडंफार साम्य असलेल्या या जमतीच्या चालीरीती फार वेगळ्या आहेत. यामुळेच सर्वसामान्य अमेरिकन आणि पर्यटकांनाही यांचं आकर्षण वाटतं. ’फॉर रिचर ऑर पुअरर’, ’विटनेस’ यासारखे चित्रपट आमिश समाजजीवनांवर बेतलेले आहेत.

साधारण १५१२ च्या दरम्यान युरोपमध्ये होऊ घातलेल्या सुधारणा धर्मांबद्दलही उलथापालथ करणार्‍या होत्या. शिशुबाप्तिसाविरोधी आणि धर्म व राज्यकर्त्यांचा संबंध नसावा या मतांचा आग्रह धरत १५२५ मध्ये उलरिच त्स्विलग्लीने वेगळा पंथच निर्माण केला. या पंथात सामील होणार्‍यांना हद्दपार किंवा मृत्यूदंड या मतप्रवाहाला विरोध असणार्‍या स्थापितांकडून सुनावला गेला. बायबलमध्ये शिशुबाप्तिसामाचा उल्लेख नसल्याने हा पंथ आपल्या विश्वासावर ठाम होता. कठोर परिश्रमावर विश्वास ठेवणारा हा पंथ म्हणजेच आमिश/ऑमिश जमात.

युरोपमधून धर्ममुक्त वातावरणाचा शोध घेत ही मंडळी अमेरिकेत पोचली.

दुसर्‍या महायुद्धानंर भोवताल बदलला. जनजीवन अत्याधुनिक बनलं पण आमिश तसेच राहिले. अधूनमधून बंडखोरीची उदाहरणं पुढे येत असतात तसंच या लोकांचा तिटकारा करणार्‍या गटांकडून मारहाण केल्याच्या घटनाही घडत असतात. युरोपमध्ये आता आमिश नाहीत. वाढती कुटुंबसंख्या आणि त्यामानाने कमी पडणारी शेतीची जमीन यामुळे इतर देशांमध्ये हे हळूहळू विखुरले जात आहेत. त्यांच्या विश्वासानुसार, नियमांनुसार त्यांना जगण्याची मुभा मिळावी इतकीच माफक अपेक्षा ते करतात.

कथा अभिवाचन

 

दुवा - https://www.facebook.com/artistsharmony/

अमेरिकेसारख्या अतिप्रगत देशात सुधारणेचं वारंही
जवळपास पोहोचू न देणारी जवळजवळ २,००,००० लाखांच्यावर लोकवस्ती आहे यावर विश्वास बसेल? पण हे खरं आहे. अमेरिकेतल्या पेनसेलव्हिनिया आणि ओहायो या भागात  आमिश/ऑमिश नावाची ही जमात आहे.

आपल्याकडच्या ग्रामीण जीवनाशी थोडंफार साम्य असलेल्या या जमतीच्या चालीरीती फार वेगळ्या आहेत. यामुळेच सर्वसामान्य अमेरिकन आणि पर्यटकांनाही यांचं आकर्षण वाटतं. ’फॉर रिचर ऑर पुअरर’, ’विटनेस’ यासारखे चित्रपट आमिश समाजजीवनावर बेतलेले आहेत.

साधारण १५१२ च्या दरम्यान युरोपमध्ये होऊ घातलेल्या सुधारणा धर्मांबद्दलही उलथापालथ करणार्‍या होत्या. शिशुबाप्तिसाविरोधी आणि धर्म व राज्यकर्त्यांचा संबंध नसावा या मतांचा आग्रह धरत १५२५ मध्ये उलरिच त्स्विलग्लीने वेगळा पंथच निर्माण केला. या पंथात सामील होणार्‍यांना हद्दपार किंवा मृत्यूदंड या मतप्रवाहाला विरोध असणार्‍या स्थापितांकडून सुनावला गेला. बायबलमध्ये शिशुबाप्तिसामाचा उल्लेख नसल्याने हा पंथ आपल्या विश्वासावर ठाम होता. कठोर परिश्रमावर विश्वास ठेवणारा हा पंथ म्हणजेच आमिश/ऑमिश जमात.

युरोपमधून धर्ममुक्त वातावरणाचा शोध घेत ही मंडळी अमेरिकेत पोचली.‍ दुसऱ्या महायुद्धानंतर भोवताल बदलला.  जनजीवन अत्याधुनिक बनलं पण आमिश तसेच राहिले. अधूनमधून बंडखोरीची उदाहरणं पुढे येत असतात तसंच या लोकांचा तिटकारा करणार्‍या गटांकडून मारहाण केल्याच्या घटनाही घडत असतात. युरोपमध्ये आता आमिश नाहीत. वाढती कुटुंबसंख्या आणि त्यामानाने कमी पडणारी शेतीची जमीन यामुळे इतर देशांमध्ये हे हळूहळू विखुरले जात आहेत. त्यांच्या विश्वासानुसार, नियमांनुसार त्यांना जगण्याची मुभा मिळावी इतकीच माफक अपेक्षा ते करतात.

रत्नागिरी आर्ट सर्कलच्या कार्यक्रमात माझी कथा आणि मुलाखत - FB Live/Youtube

 रत्नागिरी आर्ट सर्कलच्या कश्ती शेखने वाचक - वसा या कार्यक्रमात माझी ’संकोच’ कथा वाचली. गोष्टीतल्या नायिकेला साजेशीच कश्ती आहे त्यामुळे कथेतली षोडशा आपल्यासमोर उभी राहते. या कथेच्या अभिवाचनानंतर  माझी अर्धा तास - लेखकाचा खास यामध्ये माझी मुलाखत झाली.  ती एक तास चालली.  दिप्ती कानविंदे, नंदिनी आणि कश्ती शेख या तिघींबरोबर गप्पा चांगल्याच रंगल्या. अमेरिकेत येण्यापूर्वी मी रत्न्गागिरी, कणकवली, पालघर, देवरुख या ठिकाणी राहिलेली आहे त्यामुळे गप्पांमध्ये हे विषय होतेच. हा कार्यक्रम फेसबुक Live होता आणि या सर्व गावांतून माझ्या कौतुकासाठी सारी उपस्थित होती यासारखा आनंद नाही.

मी फेसबुक आणि युट्युब दोन्ही दुवे देते. नक्की पाहा. रत्नागिरी आर्ट सर्कल वाचन - वसा कार्यक्रमात अतिशय सुंदर कार्यक्रम महिनाभर सादर करणार आहे त्यांचे चाहते व्हा. मला फेसबुकवर मैत्रीसाठी साद घातलीत तर कृपया तसं कळवा कारण कोण, कुठून आलंय तेच हल्ली कळेना झालंय :-)

Facebook :

संकोच कथा अभिवाचन

https://www.facebook.com/watch/?v=1221566698205763

माझ्या नंदिनी, दिप्ती आणि कश्तीबरोबरच्या गप्पा

https://www.facebook.com/watch/?v=353724962634707

Youttube:

संकोच कथा अभिवाचन

https://youtu.be/XDxOTnoQ3ig

माझ्या नंदिनी, दिप्ती आणि कश्तीबरोबरच्या गप्पा

https://www.youtube.com/watch?v=zwffKXKRCqQ