Thursday, April 24, 2014

हुश्शऽऽऽ पार पडल्या एकांकिका!

हुश्शऽऽऽ पार पडल्या एकांकिका आमच्या. मस्त झाल्या. गेले ४ महिने सराव, सराव, सराव..., नेपथ्य, संगीत नियोजन, प्रेक्षागृह आरक्षण, तिकिट विक्री, जाहिरात एक ना अनेक कामांची न संपणारी यादी.... अभिनय आणि दिग्दर्शन याची हौस हेच एकमेव कारण या सगळ्या धडपडीचं. माझ्याबरोबरीने नवराही दरवर्षी शिकला आहे  यात ’उडी’ मारायला. या प्रवासात असे अनुभव येत रहातात की कधीकधी  प्रश्न पडतो का करतो हे सारं? पण रंगमंचावर गेलं, कार्यक्रम यशस्वी झाला की सारे प्रश्न, अनुभव, अडचणी यावर मात करते ही नशा आणि पुढच्या बेतांचं नियोजन सुरु होतं.

मागे वळून पहाताना जाणवतं, या निमित्ताने ’माणसं’ कळतात, अगदी खर्‍या अर्थाने. आपल्याला कळलेली ’माणसं’ अशी वागू शकतात याचे धक्के बसतात तर कधी अनपेक्षितपणे सामोरा आलेला माणसातला चांगुलपणा भारावून टाकतो.

आम्ही चार महिने सगळे शनिवार, रविवार पूर्णपणे एकांकिकेसाठी मोकळे ठेवतो. कलाकारांना वेळ, तारखा सर्व आधीच कळवून, हे सगळं जमणार असेल तरच काम करायचा विचार करा असंही सुरुवातीलाच सांगितलेलं असतं. तरीही...

कलाकारांनी स्वत:ला विसरुन व्यक्तिरेखेला न्याय द्यावा, पण तसं होतं नाही. मला हे जमणार नाही, शोभणार नाही असा ’मी’ पणा येतो तेव्हा वाटतं...लेखकाची वाक्य परस्पर बदलून टाकणं, नवीन घुसवणं हे तर इतक्या सहज करतात ना सगळी.

दिग्दर्शन करताना आमची एक अट तसं म्हटलं तर जाचक पण शिस्त पाळायची तर आवश्यक. ती म्हणजे वेळ पाळणं. ठरल्या वेळेला सराव सुरु करायचा आणि दिलेल्या वेळेला संपवायचा. एखादा कलाकार उशीरा आला तर त्याचा त्यादिवशीचा तिथपर्यतचा भाग गेला. ब‍र्‍याचदा वाईटपणा येतोच आमच्या वाट्याला या नियमाबद्दल. मजेची गोष्ट म्हणजे, लवकर येणारे उशीरा येणार्‍यांबद्दल तक्रार करतात पण ती तणतण फक्त आमच्यासमोर. उशीरा येणार्‍यांना प्रत्यक्ष सांगायला कुणी धजावत नाही, वाईटपणा नको म्हणून. तिथे आम्ही असतोच :-) . पण  वेळ पाळणं  जमायला हवं हे ’माणसांना’ कधी समजणार?

भारतात काम करताना कलावंतही खूप आणि संस्थाही खूप, कशाचीच वानवा नसते. पण परदेशात जे हाती येतं त्याच्यांबरोवर काम करावं लागतं. फार कमीजणांना खर्‍या अर्थी ’अभिनय’ करण्याचा अनुभव असतो. इथे आल्यावर अचानक त्यांना आपल्यातली ’कला’ जाणवलेली असते, अधूनमधून देवळातल्या रंगमंचावर केलेलं काम, इतक्या अनुभवावरुन, चला रंगमचांवर वावरायची तर भिती नाही ना, मग करु आपण तयार असा दृष्टीकोन ठेवून आम्ही त्यांच्याबरोबर काम करायला सुरुवात करतो. पण त्यांचा तो तेवढाही अनुभव त्यांच्यादृष्टीने ’रग्गड’ असतो, त्या आत्मविश्वासामुळे  अडथळ्यांची शर्यत पार पाडावी लागते.

तरीही दरवर्षी रंगदेवतेच्या आशीर्वादाने सारं छान पार पडलं की जो आनंद होतो तो अवर्णनीय.

खालच्या दुव्यावर फोटो पहायला विसरु नका. लवकरच व्ही. डी. ओ. क्लिप्स टाकेन.

http://marathiekankika.wordpress.com/




No comments:

Post a Comment

तुम्हाला माझ्या लिखाणाबद्दल काय वाटतं हे जाणून घ्यायला मला निश्चितच आवडेल. एखादी छोटीशी प्रतिक्रिया लिहणा‍र्‍याला खूप उत्साह देते. मग कळवाल ना मला तुम्हाला काय वाटलं वाचून ते? तुमच्या प्रतिक्रियेने मला कदाचित आणखी विषय सुचतील, सुधारणेला वाव मिळेल आणि मुख्य म्हणजे आपली ओळख होईल.